Hier de kijkdoos ;)

Al uren liep ze buiten..

Haar kleding was doorweekt van de sneeuw en ze zag blauw van de kou.

Ze had geen idee waar ze was. Ze was verdwaald...

De mistwolk waarin ze liep werd steeds dikker en dikker...

Opeens klonk er een gehuil uit de mist.

Het meisje rende zo hard als ze kon door de mist heen, maar kwam er maar niet uit.

Haar hart bonkte steeds sneller en sneller

Ze rijkte haar handen uit, opzoek naar iets dat voor haar zou kunnen staan.

Opeens voelde ze een koude stang.

Het was een hek. Ze zocht verder en vond een deur kruk.

Ze opende het hek. 

Plotseling verdween de mist... alles was helder.

Voor haar lag een parkje vol griezelige bomen, met daar achter 2 grote oude huizen.

door de sneeuw heen kon je nog net een klein paadje zien om over heen te lopen..

Opeens ging er een lantaren paal aan... hij knipperde uit en aan, uit en aan..

Ze bleef even staan om te zien wat er onder stond en zag dat het een bankje was..

Ze durfde niet te gaan zitten..

In haar ooghoek zag ze opeens iets bewegen. Haar hart begon weer sneller te kloppen.

Wat was dat?...

Doodsbang staarde ze naar de 2 huizen..

er klonk geritsel, gesnuif en gehijg..

Ze wilde weg rennen maar was te bang om zich te bewegen.

Ze sloot haar ogen.

Er gebeurde niets....

Na een paar minuten opende ze voorzichtig haar ogen.

Er zat een grote witte hond voor een van de huizen.

Hij keek haar aan met zijn  diep blauwe ogen.

Toen liep het meisje voorzichtig het pad op, richting de grote hond.

Hij was zo mooi wit, en zo lief.

Ze strekte haar hand uit ... bijna kon ze hem aaien.

en toen, stak de hond zijn snuit onder haar hand.

In een paar seconde leek de wereld om haar heen weg te vallen.

Toen het meisje opkeek... was ze weer veilig thuis.

Naast haar lag haar grote zachte honden knuffel.

Was het een droom?.. Misschien wel, misschien niet...